PopUp ID

112

Popup Content

Ακρόπολη ονομάζεται το άκρο, το ψηλότερο σημείο μίας πόλης. Η Ακρόπολη της Αθήνας, ένας βραχώδης λόφος ύψους 157 μέτρων, κατοικήθηκε από την Ύστερη Νεολιθική Εποχή (4000-3100 π.Χ.) και έγινε έδρα του τοπικού ηγεμόνα κατά την Ύστερη Εποχή του Χαλκού (1600-1100 π.Χ.). Από τον 8ο αι. π.Χ. εξελίχθηκε σταδιακά σε επίσημο λατρευτικό κέντρο της πόλης, αφιερωμένο στην Αθηνά και άλλους θεούς. Γνώρισε μεγάλη ακμή τον 6ο αι. π.Χ., αλλά καταστράφηκε από τους Πέρσες το 480 π.Χ. Τον 5ο αι. π.Χ. αναδιοργανώθηκε και κτίστηκαν ο Παρθενώνας, τα Προπύλαια, ο ναός της Αθηνάς Νίκης και το Ερέχθειο με τη μορφή που γνωρίζουμε σήμερα. Από τα τέλη του 5ου αι. μ.Χ. τα παραπάνω κτήρια μετατράπηκαν σταδιακά σε χριστιανικές εκκλησίες, με σπουδαιότερη αυτή του Παρθενώνα. Από τον 13ο έως τον 15ο αι. η Ακρόπολη έγινε φρούριο και έδρα Φράγκων, Καταλανών και Φλωρεντινών κατακτητών. Το 1458 την κατέλαβαν οι Οθωμανοί και μετέτρεψαν τον Παρθενώνα σε τζαμί. Μετά την ίδρυση του νέου ελληνικού κράτους κηρύχθηκε αρχαιολογικός χώρος (1834) και ξεκίνησαν ανασκαφές και αναστηλώσεις. Το 1975 άρχισαν συστηματικές εργασίες αναστήλωσης των μνημείων, οι οποίες συνεχίζονται μέχρι σήμερα.